Voedselgeïnduceerde thermogenese wordt ook wel eens door maaltijden gegenereerde warmte productie genoemd. Om het met simpele woorden te zeggen is voedselgeïntroduceerde thermogenese de energie die door uw lichaam verbruikt wordt bij het opeten en verteren van voedsel.
Afhankelijk van de soort voeding kan het calorieverbruik door voedselgeïntroduceerde thermogenese zo’n tien procent uitmaken van het totale calorieverbruik.
Er zijn voedingsmiddelen waar het lichaam meer werk mee heeft om ze te verbranden, mensen die deze voedingsmiddelen onderdeel van hun dagelijks voedselpatroon maken kunnen dus gemakkelijker afvallen.
Thermogenese in de praktijk
Een voorbeeld. Wie druivesuiker eet weet dat de reactie van het lichaam vaak razendsnel is. Uw lichaam heeft niet zoveel werk om de suiker om te zetten in bruikbare energie. En daarmee is ook het effect dat optreedt snel. Over het algemeen zijn eiwitten moeilijker te verwerken door ons lichaam. Wie dus 1000 calorieën inneemt in de vorm van eiwitten, krijgt minder snel honger dan eenzelfde hoeveelheid energie in de vorm van vet of koolhydraten.
Uw lichaam is druk in de weer met de verwerking van de eiwitten, en dat scheelt calorieën. Maar wat misschien nog belangrijker is, doordat de verwerking van het ingenomen voedsel langer duurt, houdt u ook langer een vol gevoel en bent minder geneigd om te gaan snacken. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat u na een maaltijd met meer eiwitten langer een verzadigd gevoel heeft en dat de neiging om te gaan grazen hierdoor afneemt.
Wie ’s avonds op de bank moeite heeft om niet te snacken zou hier zijn/haar voordeel mee kunnen doen. Wanneer u in plaats van koekjes (koolhydraten) eiwitten (bijvoorbeeld mager vlees of een shake) consumeert, zit u direct behoorlijk vol en krijgt waarschijnlijk ook niet meteen weer een hongergevoel. De eiwitten die u dan eet worden ook niet (zoals de hiervoor geschetste koolhydraten) onmiddellijk omgezet in lichaamsvet.